Το ήθος του ανδρός...

Σημείωμα του Γ.Ν. Μπαχά για το περιοδικό ΝΕΜΕCIS
Ακόμη αντηχεί στ’ αυτιά μου η αφοπλιστική απάντηση του μικρού Αλέξανδρου Καραμανλή σε όσους του εύχονταν τον περασμένο Αύγουστο στην Αίγινα, όπου κι έκανε μέρος των διακοπών του μαζί με την αδελφή του και τη γιαγιά του, μητέρα του τέως πρωθυπουργού, Αλίκη Καραμανλή: «άντε και πρωθυπουργός»!
Απαντούσε ο Αλέξανδρος: «Σιγά μη γίνω εγώ πρωθυπουργός, να έχω σκοτούρες στο κεφάλι μου»!
Μετά από όλα όσα έχουν συμβεί, δύο φράσεις θυμήθηκα. Τη φράση του Αλέξανδρου, γιου του πρώην πρωθυπουργού, και την περίφημη ρήση «δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται».
Δεν πρόλαβε να ανακοινώσει ο άνθρωπος την πρόθεσή του και βγήκαν τα μαχαίρια. Τα μαχαίρια που ήταν από πάντα έτοιμα, όπως έδειξε και το αποτέλεσμα. Κι αυτό, ξέχωρα από την κομματική τοποθέτηση του καθενός μας, την ιδεολογία και τα πιστεύω του, σε ανθρώπινο επίπεδο είναι τουλάχιστον άδικο και σκληρό.
Κι αν η πολιτική είναι άδικη και σκληρή, όπως πάνω κάτω σχολίασε από ραδιοφώνου ένας πολύ γνωστός παρουσιαστής ειδήσεων, οφείλω από αυτή τη θέση να φωνάξω το εξής: Αγαπητέ μου, αυτό δεν σημαίνει ότι η πολιτική μπορεί να συμπαρασύρει τη ζωή. Αγαπητέ μου, γνωρίζοντας την ευγένεια που σας διακρίνει ή οφείλει να σας διακρίνει δεν έχετε διαβάσει τα περί Ηθικής του Επίκουρου; Σε αντίθεση με εσάς, κύριε μεγαλοδημοσιογράφε, ο Αλέξανδρος, αν και μικρός, φαίνεται να το έχει διαβάσει ούτε μία ούτε δύο, αλλά πολλές φορές.
«Είναι καλύτερο να πλαγιάζεις άφοβος σε αχυρένιο στρώμα παρά να έχεις χρυσό κρεβάτι και πλούσιο τραπέζι και να νιώθεις ταραχή» διαβάζω στον Επίκουρο.
Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή δεν τα πήγε καλά. Όπως δεν τα πήγαν καλά και οι προηγούμενες κυβερνήσεις -για την τωρινή… αυτοκρατορία, θα δείξει ο χρόνος και η Ιστορία. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι έχουμε δικαίωμα να αμφισβητούμε το ήθος ενός ανθρώπου που είχε την τόλμη να αγωνιστεί γνωρίζοντας ότι θα χάσει, και είχε την τόλμη να βγει και να πει ότι φεύγει. Πόσοι σ’ αυτήν την πατρίδα δήλωσαν ότι «φεύγουν»;
Και παρ’ όλα αυτά εμείς οι δημοσιογράφοι, μικροδημοσιογράφοι ή μεγαλοδημοσιογράφοι, βγήκαμε νωρίς να φωνάξουμε: «κουρασμένος», είναι «κουρασμένος». Γιατί αυτό σχολίασε σε μία κατ’ ιδίαν κουβέντα. Εγώ δεν θα επαναλάβω το off the record, αλλά ούτε και θα σπάσω το off the record μετά την πτώση Καραμανλή, γιατί καμιά δημοσιογραφική ταυτότητα ή ιδιότητα δεν μου το επιτρέπει. Πάντα τριγυρνάει στο μυαλό μου ο Επίκουρος. Κι αν, αγαπητέ μου συνάδελφε, δεν έχετε διαβάσει Επίκουρο, ίσως και να έχετε διαβάσει Ηράκλειτο, και συγκεκριμένα αυτό που είπε περί ήθους: «Ήθος ανθρώπω δαίμων».
Ο Καραμανλής ένιωσε καλύτερα. Εσείς, που σπάσατε το δημοσιογραφικό off the record περί κούρασης;
«Σε ό,τι αφορά την ηθική, γνωρίζω μόνον ένα πράμα: είναι ηθικό εκείνο ύστερα από το οποίο νιώθεις τον εαυτό σου καλύτερα, και είναι ανήθικο, αν νιώθεις χειρότερα». Αγαπητέ μου, μπορεί να μην έχετε διαβάσει Επίκουρο, ίσως και Ηράκλειτο, αλλά σίγουρα ένας Έρνεστ Χεμινγουέι θα σας έχει πέσει στα χέρια.
Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, αλλά εγώ παρακολουθώντας τις εξελίξεις -πολιτικές και κομματικές- σκέφτομαι τον Αλέξανδρο και τη μικρή Αλίκη, που έχουν χαρεί πολύ για την απόφαση του πατέρα τους, και παρακολουθώ με αγωνία την κυρία Αλίκη Καραμανλή και την υγεία της.
Ήταν το περασμένο καλοκαίρι στην ταβέρνα του Στέλιου του Στρατηγού στην Αίγινα που έτρωγε τα μεσημέρια η κυρία Αλίκη. Κάποια στιγμή μία ευτραφής κυρία της παρέας με το κινητό επιδεικτικά στο αυτί τής φώναξε: «Κυρία Αλίκη, έχω τον …(μεγαλοεκδότης) στο τηλέφωνο και μου είπε ότι τα ψάρια που θα φάτε σήμερα εσείς και τα παιδιά είναι κερασμένα από τον ίδιον».
Και η Αλίκη απάντησε ήρεμη κοιτάζοντας τη θάλασσα: «Εγώ σήμερα θα φάω μανέστρα αλάδωτη και τα παιδιά φακές».
Αυτή είναι η κυρία Αλίκη, η μάνα του πρωθυπουργού… έτσι, γιατί με την πολιτική ξεχνάμε το ήθος και την ηθική. Και η ηθική, αγαπητέ μου, που δεν είναι προνόμιο των λίγων ή των πολλών, των πλούσιων ή των φτωχών, των μικρών ή των μεγάλων, είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Μη με κάνετε να πιστέψω, αγαπητέ μου συνάδελφε, αυτό που είχε πει ο Αϊνστάιν, ότι δηλαδή «η δύναμη ελκύει πάντα ανθρώπους με χαμηλή ηθική». Μην ταράζεστε, δεν αναφέρομαι στη δική σας… δύναμη, γιατί δεν έχετε δύναμη αλλά… εξουσία.
Έτσι, λοιπόν, επειδή ο μικρός Αλέξανδρος είναι γεννημένος με ήθος και μεγαλωμένος με ηθική, του επιτρέπω να γράψει τον επίλογο: «Σιγά μη γίνω εγώ πρωθυπουργός, για να έχω σκοτούρες στο κεφάλι μου»!

Σημείωση: Κάποια στιγμή θα δικαιωθεί η πολιτική του Καραμανλή. Διανύουμε Jeffrey εποχή ελπίζω να μη χρειαστεί να περάσουμε και από τίποτα συμπληγάδες απολυταρχικών καθεστώτων, έτσι για να παρελθοντολογώ όπως και ο Αλαβάνος αλλά και κάποια στελέχη του ΠΑΣΟΚ. Το ζήτημα είναι πότε ετούτος ο έρμος λαός θα πάψει να είναι εργαλείο και πειθήνιο όργανο της προπαγάνδας των ΜΜΕ και των δημοσκόπων.